(EKLEMLEME, BOĞUMLAMA, OYNAKLAMA)

Artikülasyon:

Nefesin gırtlaktan çıktıktan sonra yutak, ağız ve burundan oluşan 3. küme organlarında(dil, diş, damak, dudak) konuşma dilimizin geleneksel seslerine dönüşüp biçimlenmesidir. Artikülasyon, konuşma organlarının toplu olarak hareketi demektir.

Artikülasyon, nefesimizin gırtlaktan geçerken ses haline dönüştürülmesi için yapılan bir çalışmadır. Çocuğa anlaşılabilir şekilde bir ifade kazandırmak için artikülasyon çalışması gereklidir.

Birey, ana dilinin bağımsız ya da bileşik seslerini doğru ve anlaşılır biçimde çıkaramıyor, birbirine gereği gibi ulayamıyor ya da bu seslerin çıkarılması ve ulanmasında onun yaşından beklenenden çok fazla sapma görülüyorsa onda artikülasyon bozukluğu var demektir.

Kısacası artikülasyon bozukluğu; kişinin yaşına ve konuşma gelişim dönemine uygun olarak konuşmasından beklenen düzgünlüğünün ve ses uyumunun olmamasıdır. Sesin uyumsuz çıkması ve kullanımı, yanlış vurgulama ve seçmeler, yada düzenlemelerdeki bozukluklar şeklinde olabilir.

Eklemleme:

Seslerin düzgün çıkarılıp birbirine eklenerek sözcük oluşturulmasıdır.

Sağaltım:

Yanlış sesin fark ettirilerek öğretilmesidir.

Konuşma üretiminde birbiri ile ilgili 4 süreç vardır:
Solunum(respirasyon):  

Konuşma için motive edici gücü sağlar.

Seslenim(fonasyon):

Vokal kasların titreşimiyle seslerin üretilmesidir.

Yankılama(rezonasyon):

Kişinin sesinin niteliğini etkileyen, konuşma sesinin farkında önemli rol oynayan bir süreçtir.

Söyleme-eklemleme(artikülasyon):

Bireysel konuşma seslerinin dil, çene, dudaklar ve yumuşak damağın yardımıyla ses tonu ve nefes akışının çıkarılmasında üretilen ve bu yolla sesin yankılanmasını da içeren bir süreçtir.

Konuşma seslerinin etkilenmesine göre her artikülasyon bozukluğuna özel bir terim verilmiştir:

Rotasizm: ‘r’ sesi bozukluğu            Gamatizm: ‘g’ sesi bozukluğu

Sigmatizm: ‘s’ sesi bozukluğu          Kapasizm: ‘k’ sesi bozukluğu